Over mij

Mijn naam is Nikkie Kemp. Ik werk als zangeres, zanglerares, yogadocent en koordirigente. Graag deel ik mijn kennis, ervaring en vooral liefde voor zingen en zijn met jullie.

Een reis van het hoofd naar leren voelen en loslaten

Zingen doe ik al mijn hele leven. Als klein meisje met achteraf weinig reflectie of regulatie van buitenaf, was zingen mijn manier om me te aarden, emoties te laten stromen, uiting te geven aan mijzelf in een verwarrende wereld.

Zingen gaf me zelfvertrouwen, ik werd gezien, er was iets waar ik goed in was. Tegelijkertijd zette dat veel druk op iets dat eigenlijk mijn tool was voor ontspanning, verwerking.

Het was een verwarrende en gesplitste tijd waarin ik conservatorium ben gaan doen, met als hoofdvak zang, bijvakken gitaar koordirectie en songwriting. Aan de ene kant was het een groot avontuur, aan de andere kant vond ik het onnatuurlijk en zelfs schadelijk om jezelf zo te vormen naar de standaarden van een instituut. Mijn puurste expressie werd bijgeschaafd, gepolijst en gevormd naar iets dat voldeed aan de eisen.

Trots met een diploma op zak maar vol angsten en een lichaam en stem die op slot zat trok ik de wijde wereld in. Is dit nu wat het is? Er kwam een periode met doen wat ik dacht dat er van me verwacht werd. Ik gaf zangles bij een muziekschool, werkte als koordirigent en had een eigen bandje met een producer. We speelden op evenementen en kleine festivals, we werden gezien.

Toch bleef er een 'is dit het nu?' gevoel bij me knagen. Ik merkte hoe ik mezelf in de weg zat, hoe geforceerd het allemaal voelde. 'Ik' was het niet echt, ik vormde me steeds weer naar een vermeende verwachting van de buitenwereld. Willen voldoen is uitputtend.

Steeds meer verdiepte ik me in bewustzijn. Een nieuwe periode brak aan. Al het muzikale werk dat niet paste ben ik nu 5 jaar geleden mee gestopt, met vallen en opstaan vind ik mijn weg. Terug naar de kern. Waar ik als kind mee begon.

Kundalini yoga werd iets waar ik me aan vast kon houden. In 2018 deed ik de opleiding. De wat dogmatische regels, die me nu kunnen beklemmen, gaven me de structuur die ik nodig had. Toen, ongeveer gelijk met Covid, uitkwam dat de 'guru' van kundalini yoga zich gedroeg zoals zo velen van dat kaliber, viel er een bodem onder me vandaan. Meteen zag ik ook de kans. Om op eigen benen te leren staan. De waarheid en bedding zit van binnen, hoe prematuur en soms zelfs lelijk deze er ook in mij uitzag. (Vond ik toen zelf). In deze tijd deed ik een master op Artez, vrij kunst maken samen met anderen. Helemaal passend onderzocht ik hoe je in verbinding met jezelf en de ander maakt. Elkaar zien, ontvangen, erkennen, dwars door de hiërarchische structuur heen, zonder jezelf te kort te doen.

Hier begint het echte 'werk'. Ademen, voelen, bewegen, klanken. Zijn, met alles dat zich aandient. Wetend dat wie ik echt ben, genoeg en zelfs prachtig uniek is. En dan er weer volledig van weglopen, om later weer terug te komen. Wat is er een hoop in de weg komen te staan door mijn leven heen. Met altijd weer het kado als ik in liefde aanwezig ben bij deze overtuigingen, ervaringen, gevoelens. Het is een steeds ietsje meer thuiskomen. Zingen is voor mij de meest directe spiegel van dit proces, ik kan nergens onderuit, in pure kwetsbaarheid. Toch veilig.

Ja, dan komen we uit bij het heden. Waarin ik nog steeds mijn eigen bedding en kern met zachtheid voed en tot wasdom laat komen. Graag loop ik ook een stukje mee met anderen, in hun reis.

Op dit moment woon ik in het pittoreske dorpje Zeddam, tussen de prachtige bossen waar ik graag wandel. In de herfst zoek ik er eetbare paddenstoelen, in de lente en zomer leer ik steeds meer eetbare en medicinale planten kennen. Van mijn oma heb ik een naaimachine geërfd, waar ik sinds kort graag aan zit. Als ik goed luister hoor ik mijn oma's tips en vloeien er dingen uit mijn handen waarvan ik eigenlijk niet kan geloven dat ik ze zelf heb gemaakt.

Werken en muziek maken doe ik veel nog in de regio Arnhem en Nijmegen. Zangles geef ik in Velp. In Arnhem heb de afgelopen 12 jaar gewoond, hier zijn mijn connecties en liggen mijn wortels. In periodes zoals nu, waarin ik nieuwe paden betreed, werk ik een aantal uren per week bij een woningcorporatie. Dit werk is een een sterke spiegel van de wereld voor me, laat me de ruwe randjes ongepolijst zien. Om daarna weer te kunnen verzachten.

De dualiteit ga ik dus niet uit de weg. Met plezier heb ik als bandlid van 'CHKS' meegewerkt met het album 'Diamonds', nu te beluisteren op spotify. Daarnaast sta ik in juni 2024 met een loopstation in Rozet met de performance 'refractions of innocence' tijdens de mode biënnale.

Bedankt voor je interesse, voel je vrij om contact met me op te nemen.